Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

Dacia Aureliani

  • 1 Dacia

    Dāci, ōrum, m., Dakoi, the Dacians, a famous warlike people, akin to the Thracians. They occupied what is now Upper Hungary, Transylvania, Moldavia, Wallachia, Bessarabia. Subdued by Trajan, they received Roman civilization, and thence retain in part the name Rumanians, Plin. 4, 12, 25; Caes. B. G. 6, 25; Tac. G. 1; id. H. 1, 79; 3, 46; Suet. Caes. 44; id. Aug. 8; Flor. 4, 12, 3; Hor. S. 2, 6, 53 et saep. In sing., Dācus, i, m., a Dacian (usually collect.), Verg. G. 2, 497; cf. Voss. ad loc.; Hor. Od. 1, 35, 9; 2, 20, 18; Tac. H. 1, 2 al.—
    II.
    Hence,
    A.
    Dācĭa, ae, f., Dakia, the province Dacia, Tac. Agr. 41; Flor. 3, 4, 6; Oros. 1, 2; Jornand. Regn. Succ. p. 59, 52 al.: DACIA. APVLENSIS. (of the colony Apulum or Alba Julia, near Carlsburg), Inscr. Orell. no. 3888: (DECIO) RESTITVTORI DACIARVM, ib. no. 991. A part of it bordering on the Danube was Dacia Aureliani, Eutrop. 9, 15; and Dacia Ripensis, Jornand. Regn. Succ. p. 59, 51.—
    * B.
    Dācus, a, um, adj., Dacian:

    proelia,

    Stat. S. 4, 2, 66 (written Dacius, Albin. Cons. ad Liv. 387).—
    C.
    Dācĭcus, a, um, adj., Dacian:

    arma,

    Claud. VI. Cons. Honor. 335:

    rura,

    Sid. Carm. 1, 272. As subst., Da-cicus, i, m. (sc. nummus), a piece of gold coined under Domitian, the conqueror of the Dacians (Suet. Dom. 6), Juv. 6, 205.—
    D.
    Dāciscus, a, um, adj., Dacian, imperium, Lact. de Mort. Pers. 27, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > Dacia

  • 2 Daci

    Dāci, ōrum, m., Dakoi, the Dacians, a famous warlike people, akin to the Thracians. They occupied what is now Upper Hungary, Transylvania, Moldavia, Wallachia, Bessarabia. Subdued by Trajan, they received Roman civilization, and thence retain in part the name Rumanians, Plin. 4, 12, 25; Caes. B. G. 6, 25; Tac. G. 1; id. H. 1, 79; 3, 46; Suet. Caes. 44; id. Aug. 8; Flor. 4, 12, 3; Hor. S. 2, 6, 53 et saep. In sing., Dācus, i, m., a Dacian (usually collect.), Verg. G. 2, 497; cf. Voss. ad loc.; Hor. Od. 1, 35, 9; 2, 20, 18; Tac. H. 1, 2 al.—
    II.
    Hence,
    A.
    Dācĭa, ae, f., Dakia, the province Dacia, Tac. Agr. 41; Flor. 3, 4, 6; Oros. 1, 2; Jornand. Regn. Succ. p. 59, 52 al.: DACIA. APVLENSIS. (of the colony Apulum or Alba Julia, near Carlsburg), Inscr. Orell. no. 3888: (DECIO) RESTITVTORI DACIARVM, ib. no. 991. A part of it bordering on the Danube was Dacia Aureliani, Eutrop. 9, 15; and Dacia Ripensis, Jornand. Regn. Succ. p. 59, 51.—
    * B.
    Dācus, a, um, adj., Dacian:

    proelia,

    Stat. S. 4, 2, 66 (written Dacius, Albin. Cons. ad Liv. 387).—
    C.
    Dācĭcus, a, um, adj., Dacian:

    arma,

    Claud. VI. Cons. Honor. 335:

    rura,

    Sid. Carm. 1, 272. As subst., Da-cicus, i, m. (sc. nummus), a piece of gold coined under Domitian, the conqueror of the Dacians (Suet. Dom. 6), Juv. 6, 205.—
    D.
    Dāciscus, a, um, adj., Dacian, imperium, Lact. de Mort. Pers. 27, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > Daci

  • 3 Dacicus

    Dāci, ōrum, m., Dakoi, the Dacians, a famous warlike people, akin to the Thracians. They occupied what is now Upper Hungary, Transylvania, Moldavia, Wallachia, Bessarabia. Subdued by Trajan, they received Roman civilization, and thence retain in part the name Rumanians, Plin. 4, 12, 25; Caes. B. G. 6, 25; Tac. G. 1; id. H. 1, 79; 3, 46; Suet. Caes. 44; id. Aug. 8; Flor. 4, 12, 3; Hor. S. 2, 6, 53 et saep. In sing., Dācus, i, m., a Dacian (usually collect.), Verg. G. 2, 497; cf. Voss. ad loc.; Hor. Od. 1, 35, 9; 2, 20, 18; Tac. H. 1, 2 al.—
    II.
    Hence,
    A.
    Dācĭa, ae, f., Dakia, the province Dacia, Tac. Agr. 41; Flor. 3, 4, 6; Oros. 1, 2; Jornand. Regn. Succ. p. 59, 52 al.: DACIA. APVLENSIS. (of the colony Apulum or Alba Julia, near Carlsburg), Inscr. Orell. no. 3888: (DECIO) RESTITVTORI DACIARVM, ib. no. 991. A part of it bordering on the Danube was Dacia Aureliani, Eutrop. 9, 15; and Dacia Ripensis, Jornand. Regn. Succ. p. 59, 51.—
    * B.
    Dācus, a, um, adj., Dacian:

    proelia,

    Stat. S. 4, 2, 66 (written Dacius, Albin. Cons. ad Liv. 387).—
    C.
    Dācĭcus, a, um, adj., Dacian:

    arma,

    Claud. VI. Cons. Honor. 335:

    rura,

    Sid. Carm. 1, 272. As subst., Da-cicus, i, m. (sc. nummus), a piece of gold coined under Domitian, the conqueror of the Dacians (Suet. Dom. 6), Juv. 6, 205.—
    D.
    Dāciscus, a, um, adj., Dacian, imperium, Lact. de Mort. Pers. 27, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > Dacicus

  • 4 Daciscus

    Dāci, ōrum, m., Dakoi, the Dacians, a famous warlike people, akin to the Thracians. They occupied what is now Upper Hungary, Transylvania, Moldavia, Wallachia, Bessarabia. Subdued by Trajan, they received Roman civilization, and thence retain in part the name Rumanians, Plin. 4, 12, 25; Caes. B. G. 6, 25; Tac. G. 1; id. H. 1, 79; 3, 46; Suet. Caes. 44; id. Aug. 8; Flor. 4, 12, 3; Hor. S. 2, 6, 53 et saep. In sing., Dācus, i, m., a Dacian (usually collect.), Verg. G. 2, 497; cf. Voss. ad loc.; Hor. Od. 1, 35, 9; 2, 20, 18; Tac. H. 1, 2 al.—
    II.
    Hence,
    A.
    Dācĭa, ae, f., Dakia, the province Dacia, Tac. Agr. 41; Flor. 3, 4, 6; Oros. 1, 2; Jornand. Regn. Succ. p. 59, 52 al.: DACIA. APVLENSIS. (of the colony Apulum or Alba Julia, near Carlsburg), Inscr. Orell. no. 3888: (DECIO) RESTITVTORI DACIARVM, ib. no. 991. A part of it bordering on the Danube was Dacia Aureliani, Eutrop. 9, 15; and Dacia Ripensis, Jornand. Regn. Succ. p. 59, 51.—
    * B.
    Dācus, a, um, adj., Dacian:

    proelia,

    Stat. S. 4, 2, 66 (written Dacius, Albin. Cons. ad Liv. 387).—
    C.
    Dācĭcus, a, um, adj., Dacian:

    arma,

    Claud. VI. Cons. Honor. 335:

    rura,

    Sid. Carm. 1, 272. As subst., Da-cicus, i, m. (sc. nummus), a piece of gold coined under Domitian, the conqueror of the Dacians (Suet. Dom. 6), Juv. 6, 205.—
    D.
    Dāciscus, a, um, adj., Dacian, imperium, Lact. de Mort. Pers. 27, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > Daciscus

  • 5 Dacius

    Dāci, ōrum, m., Dakoi, the Dacians, a famous warlike people, akin to the Thracians. They occupied what is now Upper Hungary, Transylvania, Moldavia, Wallachia, Bessarabia. Subdued by Trajan, they received Roman civilization, and thence retain in part the name Rumanians, Plin. 4, 12, 25; Caes. B. G. 6, 25; Tac. G. 1; id. H. 1, 79; 3, 46; Suet. Caes. 44; id. Aug. 8; Flor. 4, 12, 3; Hor. S. 2, 6, 53 et saep. In sing., Dācus, i, m., a Dacian (usually collect.), Verg. G. 2, 497; cf. Voss. ad loc.; Hor. Od. 1, 35, 9; 2, 20, 18; Tac. H. 1, 2 al.—
    II.
    Hence,
    A.
    Dācĭa, ae, f., Dakia, the province Dacia, Tac. Agr. 41; Flor. 3, 4, 6; Oros. 1, 2; Jornand. Regn. Succ. p. 59, 52 al.: DACIA. APVLENSIS. (of the colony Apulum or Alba Julia, near Carlsburg), Inscr. Orell. no. 3888: (DECIO) RESTITVTORI DACIARVM, ib. no. 991. A part of it bordering on the Danube was Dacia Aureliani, Eutrop. 9, 15; and Dacia Ripensis, Jornand. Regn. Succ. p. 59, 51.—
    * B.
    Dācus, a, um, adj., Dacian:

    proelia,

    Stat. S. 4, 2, 66 (written Dacius, Albin. Cons. ad Liv. 387).—
    C.
    Dācĭcus, a, um, adj., Dacian:

    arma,

    Claud. VI. Cons. Honor. 335:

    rura,

    Sid. Carm. 1, 272. As subst., Da-cicus, i, m. (sc. nummus), a piece of gold coined under Domitian, the conqueror of the Dacians (Suet. Dom. 6), Juv. 6, 205.—
    D.
    Dāciscus, a, um, adj., Dacian, imperium, Lact. de Mort. Pers. 27, 8.

    Lewis & Short latin dictionary > Dacius

См. также в других словарях:

  • Dacien — (Dacia, a. Geogr. u. Gesch.), Land im O. Europas, hatte zur Zeit der römischen Herrschaft folgende Grenzen: im W. den Fluß Tysia, welcher es von den Iazyges Metanastä trennte, im N. den Mons Carpates, im O. den Fluß Hierasus bis zu seiner Mündung …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Mösĭa — Mösĭa, in alter Zeit der nördliche Theil Thraciens, zur römischen Zeit eine besondere Provinz in Osteuropa; grenzte im Süden an Thracien u. Macedonien, davon durch den Hämus u. Skordus getrennt, im Westen an Illyricum u. Pannonien, durch den… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • PROVINCIA Romana — et Provincia simpliciter, Caesari la Provenza, regio Galliae Narbonensis, inter Rhodanum et Alpes maritimas, in qua Galloligures Straboni. Ubi Aquae, Arelatum, et Avenio, metropoles. Ausonius: Fusa per immensum quondam Provincia regnum. Baudrando …   Hofmann J. Lexicon universale

  • AEGYPTIACA Praefectura — trtulus honorarius, sine re, nonnullis conferri olim ab Imperatorib. solitus. Sic apud Ael. Spartian. Hadriano., c. 7. Dacia Turboni credita, titulô Aegyptiacae Praefecturae (h. e. ait Salmas. infulis Praefecturae Aegyptiacae) quo plus haberet… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»